روز هشتم نوامبر در سال ۱۹۴۹ توسط پرفسور کارلوس ماریا دلاپائولرا، استاد فقید دانشگاه بوینوس آیرس آرژانتین همزمان با افتتاح انستیتو مطالعات مسائل شهرسازی دانشگاه، تحت عنوان روز جهانی شهرسازی (World Town Planning Day) ثبت گردید که در ایران در میان دانشجویان شهرسازی به روز جهانی شهرساز نیز معروف است.
وی هدف اصلی خود را از نامگذاری چنین روزی پیشبرد و بالابردن علاقه به مباحث شهرسازی در میان عامه مردم و متخصصان در مقیاسهای محلی، ملی و بینالمللی عنوان کرد.
روز جهانی شهرسازی روزی ویژه برای بازشناسی و ارتقاء جایگاه برنامهریزی در شکلدهی به جوامع سرزنده است.
همچنین روز ویژهای از نقطهنظر نگاه به برنامهریزی از منظر جهانی آن و همینطور بیداری کردن ضمیر شهروندان و مسئولین تصمیمساز و تصمیم گیر جوامع در مواجهه با مشکلات زیستمحیطی در مسیر توسعه است.
در طی ۷۰ سالی که از برگزاری اولین مراسم بزرگداشت این روز میگذرد، تعداد کشورهای برگزارکننده مراسم در این روز در جهان به بیش از ۳۰ کشور رسیده است. این مراسم بهطور جداگانهای در کشورهای مختلف برگزار میگردد اما برخی نهادهای بینالمللی حامی این جریان هستند که مهمترین آنها ISOCARP یا جامعه بینالمللی برنامه ریزان شهری و منطقهای است که محل دفتر مرکزی آن در شهر لاهه هلند است.